Hoe interview je 3 roeszalige muzikanten die erop gebrand zijn elke opmerking dubbelzinnig op te nemen? Door lekker met ze mee te leuteren als het moet, en serieus te worden als zij het zijn. Pierre Moore, zanger/gitarist bij John The Conqueror, is iemand die van het leven probeert te genieten. En dat dat al eens de verkeerde richting uitgaat, dat neemt hij er dan maar bij. Terwijl het bier lustig vloeide, slaagden we er wel in om af en toe een ernstig gesprek te voeren met deze 3 getalenteerde muzikanten. Nu enkel nog het alcoholverbruik iets meer doseren, en er staat hen een grote toekomst te wachten. Dus, u bent gewaarschuwd, neem af en toe wat u hieronder leest met een grove korrel zout...

En, wat vonden jullie van het optreden?
Pierre Moore – geen idee, wat vond het publiek ervan?

Ik denk dat ze genoten hebben.
Pierre Moore – Ha, goed, ik heb me ook wel geamuseerd.

Wie is 'John the Conqueror'?
Pierre Moore – 'John the Conqueror' is een 300-jaar oud verhaal. Volgens de legende was hij een man uit Afrika, sommigen beweren dat hij zelfs een prins of een koning was. Hij werd verkocht als slaaf in Amerika. Het verhaal gaat dat hij een heel sterke man was, en op een dag gewoon besloot om er de brui aan te geven, en hij vertrok. Dat is waarom wij die naam ook genomen hebben, omdat mijn neef Mike en ik besloten om te vertrokken uit Jackson, Mississippi. Ik pakte al mijn bezittingen samen, en ben sindsdien niet meer terug geweest, zelfs niet om op te treden.

Je woont nu in Philadelphia. Hoe ziet de muziekscene er daar uit?
Pierre Moore – Folkmuziek, iedereen heeft een akoestische gitaar. En ook nog heel wat rappers en punkbands.
Ryan Lynn – Als je geen folk of rap speelt, dan is er eigenlijk geen plaats voor jou in Philadelphia. Daarom spelen wij daar ook niet.
Pierre Moore – Dat is juist ja. Philadelphia is een harde stad. Het doet me enorm denken aan Mississippi, omdat er ook zoveel arme zwarte mensen wonen. Maar het verschil zit hem erin, dat de mensen in Philadelphia zich niet laten doen, ze hebben geen jaren van tegenslag achter de rug. Soms gebeurt het wel eens dat de mensen slechte bedoelingen hebben, maar ze proberen tenminste iets te doen!

Wat denken jullie over de onlusten daar?
Pierre Moore  oeten we daar echt over spreken? Luister, gisterenavond hoorden we na onze show dat er onlusten waren, en dan moesten we nog een bisnummer spelen. Ik kan je vertellen dat we nog nooit zo'n slecht bisnummer gespeeld hebben, onze gedachten zaten in Philadelphia, bij onze vrienden en familie.

Zoals gezegd kom je uit Jackson. Hoe sta je tegenover de typische deltablues?
Pierre Moore - Jackson ligt ongeveer 100 km van de Delta. In de jaren 30 en 40 kwamen heel wat zwarte bluesmannen van daaruit naar Jackson, om er opnames te maken. De stad was een echte culturele en hippe plaats toen, er waren voor de rest geen grote steden in de staat. Toen ik opgroeide, waren er verschillende radiozenders, maar wel maar één blueszender meer. De blues die ze daar speelden, was niet eens Chicagoblues, of Deltablues. Het is Mississippi-blues, en die heeft invloeden van overal. De enige keer dat ik Deltablues hoorde, was als mijn peetvader zijn vinylplaten van onder het stof haalde.

Het nieuwe album 'The Good Life' is gevarieerder dan het eerste album. Akkoord of niet?
Pierre Moore - Als jij dat zegt, dan zeg ik dat ook.

Nee, nee, ik wil JOUW mening horen.
Pierre Moore (na enige aarzeling) - Oké, dan zeg ik ja. We hebben nu meer onze tijd genomen, dat was het enige verschil. Om eerlijk te zijn hebben veel mensen ons verteld dat ze 'The Good Life' niet zo goed vinden. Voor ons debuutalbum zaten we gewoon samen in een kamer, we hebben ons bezat en dan opgenomen. Dus, als de mensen vinden dat dat beter klinkt dan als we onze tijd nemen, dan doen we dat gewoon opnieuw, zo simpel is het. We spelen die muziek niet alleen voor onszelf, maar we willen ook graag een publiek bereiken.

Pierre, mag ik vragen hoe oud je bent?
31.

Ik vind nl dat je in je teksten ouder klinkt dan je werkelijke leeftijd.
Pierre Moore - Zie ik er oud uit dan?

Nee, helemaal niet, maar je teksten geven een andere indruk.
Pierre Moore - Oef, gelukkig! Luister, ik heb al een lang leven achter de rug, met veel vrouwen en drank, en geld had ik ook niet altijd. Alle teksten op ons album zijn echt gebeurde verhalen, het zijn dingen die op één of andere manier wel eens gebeurd zijn in mijn leven.

Er staat één cover op 'The Good Life', nl 'Let's burn down the cornfield' van Randy Newman.
Pierre Moore - Eigenlijk heeft het niks met Randy Newman te maken, maar wel met Lou Rawls. Zijn versie is sexy als de beesten, perfect om kindjes op te maken. Hij is de enige die 'Let's burn down the cornfield' zo sexy kan doen klinken.

Een ander lied op het album is 'Golden rule'. Hoor ik daar het N-woord?
Pierre Moore - Op het album staat het zeker niet, nooit vanzeleven! Maar ik durf het al eens live te zingen, als ik er zin in heb. In Amerika doe ik dat niet, want daar begrijpen de mensen waar ik het over heb, en in Europa ligt dat anders. Maar om duidelijk te zijn, het staat NIET op het album, ik weiger om het woord te gebruiken in gelijk welk lied. De afgelopen maand hebben 4 mensen me voor 'nigger' uitgemaakt. Sommigen vinden het blijkbaar oké om mensen uit te schelden.

In Europa ligt dat niet zo gevoelig als in Amerika.
Pierre Moore - En net daarom zal ik het nooit gebruiken op een plaat. Maar ik verontschuldig me dat ik zo onduidelijk spreek, ik zal beter opletten vanaf nu.

Het leven 'on the road' is niet altijd gemakkelijk, er zijn vele afleidingen. Hoe blijven jullie gefocussed?
Pierre Moore - Onze tour in Europa duurt ongeveer een maand. Langer gaat echt niet, want dan zijn we zo ongeveer dood. Elke avond is een feest. Weet je, Ryan doet pushups om in vorm te blijven en ik draag zwart, want dan zie ik er slanker uit. Maar maak je maar geen zorgen, al dat rondrennen op het podium, en dan spelen, dat is al een serieuze fitness-sessie. En dan zeulen we ons eigen materiaal ook nog eens op en af het podium.

Kathy Van Peteghem

meer foto's © Rootstime